درس وبلاگ نویسی (استاد دانشگاه دکتر امیر حسین شمشادی )

جزوات درسی استاد دکتر امیر حسین شمشادی

«شبکه های اجتماعی به ابزار دیپلماسی تبدیل شده اند»

۷ بازديد
«شبکه های اجتماعی به ابزار دیپلماسی تبدیل شده اند»



۰ زمان تقریبی مطالعه ۳ دقیقه

یک کارشناس ارتباطات، اذعان داشت: امروزه شبکه های اجتماعی ابزاری در دست سیاستمداران، دولتمردان و حتی هنرمندان است تا آنها بتوانند بدون واسطه با عموم مردم ارتباط برقرار کنند که سرعت این ارتباط و بی واسطه بودن آن جذابیت‌های زیادی در این زمینه بوجود آورده است.

دکتر امیرحسین شمشادی، کارشناس ارتباطات و مدرّس دانشگاه در گفت‌وگو با برنا، با اشاره به توییت‌هایی که در فضای مجازی میان سیاست‌مداران رد و بدل می‌شود، گفت: سپهر سیاست بین المللی تغییر کرده است، امروزه پیامهای منتشر شده در شبکه های اجتماعی توسط ملت ها به خوبی شنیده میشود و تاثیر بیشتری نسبت به بیانیه های رسمی و دولتی دارد.
وی با اشاره به علت این موضوع، افزود: کاربران شبکه‌های اجتماعی از جمله توئیتر قشر وسیعی از افراد از همه طیف ها و همه سنین با سطح سواد و ملیّت مختلف هستند و این افراد می توانند بی واسطه پیامهای رهبران سیاسی مانند تراپ و ظریف را به طور مستقیم دریافت کنند.

شمشادی در ادامه گفت: غیر از امکان رساندن مستقیم پیام به میلیونها مخاطب در سراسر جهان دو نکته دیگر باعث جذابیت توئیتر و دیگر شبکه های اجتماعی برای سیاستمداران شده است.
اول اینکه سیاستمداران بوسیله شبکه های اجتماعی میتوانند بازخورد پیامهای خود را از طرف مردم به سادگی و به سرعت دریافت کنند و از نظرات واقعی عموم مخاطبان در مورد محتوای سخنان خود آگاه شوند که این نکته میتواند به اصلاح روشها و دیدگاه های سیاست مداران منجر شود.
نکته دومی که توییتر را چه برای مخاطبان و چه برای سیاستمداران جذاب می کند، کوتاه بودن متن پیام است. در توییتر مرسوم نیست متن پیام طولانی و بیش از چند کلمه باشد و چه سیاست مداران و چه کاربران عادی، باید پیام توییتری خود را در حد چند کلمه و با تعداد کاراکتر محدود بیان کند.
این موضوع باعث می شود مقامات سیاسی به دور از مقدمه چینی و بدون  استفاده از ادبیات دیپلماتیک، نکته اصلی پیام خود را در چند کلمه بیان کنند که این امر سرعت انتقال پیام را افزایش می‌دهد و باعث افزایش تعداد مخاطب می‌شود و طبیعی است که مردم هم تمایل دارند مطالب کوتاهی که اصل موضوع را انتقال می‌دهد مطالعه کنند تا بیانیه‌هایی که بعضا کسالت آور و پر از واژه‌های دیپلماتیک باشند.
این مدرّس دانشگاه با اشاره به اینکه مردم این روزها توییتر را به عنوان یک ابزار جدید دیپلماسی می‌شناسند، ادامه داد: اگر پیش از این توییتر وسیله‌ای برای ارتباط مردم عادی با هم بود، چند سالی است که به یک وسیله قدرتمند و پرنفوذ در روابط بین‌الملل تبدیل شده و مقامات سیاسی کشورهای مختلف سعی می کنند از این ظرفیتی که به وجود آمده به خوبی استفاده کنند، به همین دلیل می‌بینید که استفاده از توییتر فقط مختص کشورهای غربی نیست بلکه در کشور ما نیز مقام معظم رهبری، رئیس جمهور، وزیر خارجه، معاون اول رییس جمهور و بسیاری از وزرا و دولتمردان از ظرفیت شبکه های اجتماعی برای ارتباط با مردم استفاده می کنند که البته کار درستی است چرا که می تواند پیام آنها را به سرعت به طیف وسیعی از مخاطبان بدون هزینه و به صورت مستقیم منتقل کند.
این پژوهشگر ارتباطات با اشاره به تاثیر استفاده از فضای مجازی روی قشر جوان جوامع، اظهار کرد: در همه دنیا بیشتر استفاده کنندگان از شبکه های اجتماعی را جوانان تشکیل می دهند، از این جهت فرستادن پیام از طریق شبکه های اجتماعی، مخاطب قرار دادن جوانان است و باعث برقراری یک تعامل خوب بین جوانان و سیاستمداران شده و راهی برای تعامل بی واسطه جوانان با مسئولین ارشد کشور به شمار می‌آید.

شمشادی در ادامه اذعان داشت: اینکه شبکه های اجتماعی ممکن است برخی آسیب ها را برای جوانان در پی داشته باشند زیرا آنها نسبت به سایر اقشار جامعه آسیب پذیرتر هستند، درست است اما منع دسترسی جوانان به این شبکه ها و فیلتر کردن آنها، دیگر پاسخگو نیست بلکه باید به دنبال راه های دیگری باشیم که هم دسترسی به شبکه های اجتماعی برای جوانان را فراهم کند و هم آسیب هایی که ممکن است از این منظر به جوانان وارد شود را کم کرده و آن را به حداقل برساند.
شمشادی در ادامه گفت: غیر از امکان رساندن مستقیم پیام به میلیونها مخاطب در سراسر جهان دو نکته دیگر باعث جذابیت توئیتر و دیگر شبکه های اجتماعی برای سیاستمداران شده است.
اول اینکه سیاستمداران بوسیله شبکه های اجتماعی میتوانند بازخورد پیامهای خود را از طرف مردم به سادگی و به سرعت دریافت کنند و از نظرات واقعی عموم مخاطبان در مورد محتوای سخنان خود آگاه شوند که این نکته میتواند به اصلاح روشها و دیدگاه های سیاست مداران منجر شود.

وبلاگ چیست ؟

۱۴ بازديد
وبلاگ‌ها نسل اول ابزارهای ارتباطی هستند که مخاطبین را به تولید کننده محتوا تبدیل نموده‌اند.
پیش از ظهور اینترنت جریان ارسال خبر یک جریان یک طرفه از سوی رسانه‌ها به مخاطبین بود و قدرت اصلی در این فرایند در دست رسانه‌ها به ویژه رسانه‌های جریان اصلی یعنی شبکه‌های رادیویی و تلویزیون و گروه‌های منتشر کننده نشریات و روزنامه‌ها به طور کلی رسانه‌های دولتی و بنگاه‌های خبری بین المللی قرار داشت که تعداد زیادی کارمند، خبرنگار و مقدار زیادی بودجه داشتند.
ویژگی این رسانه‌ها به عنوان فرستنده پیام این بود که قدرت زیاد، تعداد زیادی کارمند و خبرنگار پول و سرمایه‌گذاری قابل توجه داشتند و تحت نفوذ و کنترل یا در ارتباط با دولت‌ها، بنگاه‌های اقتصادی، شرکت‌های چند ملیتی یا صاحبان ثروت و قدرت بودند.در این مدل از ارتباط جریان خبر یک جریان یک طرفه و از بالا به پایین بود.
همچنین وضعیت گیرندگان پیام یا همان مخاطبین رسانه‌ها به این صورت بود که این گیرندگان ضعیفک بدون ارتباط با هم، پراکنده، فقط مصرف کننده پیام‌و دارای انتخاب‌های بسیار محدود برای دریافت پیام بودند.
اما ظهور اینترنت و فراگیر شدن استفاده از اینترنت برای کسب خبر در طول سال‌های بعد از آن ظهور و بروز وبسایت‌ها و وبلاگ‌ها و شبکه‌های اجتماعی، رابطه فرستنده و گیرنده پیام یا همان رسانه‌ها و مخاطبین آنها را کاملا دگرگون ساخت و به شکل جدیدی درآورد.
در شکل جدید ارتباط رسانه‌ها با مخاطب، دیگر رسانه‌ها قوی نبودند بلکه رسانه‌ها در موضع ضعف قرار داشتند، همچنین داشتن تعداد زیادی کارمند و خبرنگار لزوماً به معنای کارآمدی و اثرگذاری یک رسانه نبود. حتی بعضی از رسانه‌ها با داشتن تعداد زیادی خبرنگار و کارمند و امکانات فنی باز هم ناکارآمد بودند.
در این شکل جدید ارتباطی داشتن پول و قدرت زیاد لازمه راه‌اندازی و اداره یک رسانه نبود بلکه این موضوع امکان‌پذیر شده بود که یک رسانه با تعداد بسیار کم کارمند و حتی به صورت یک نفره از داخل یک استودیو یا حتی از داخل خانه بتوانند مخاطبین بسیاری جلب نماید.
با این حال بسیاری از رسانه‌ها همچنان تحت نفوذ دولت‌ها و کارتل‌های بین‌المللی، شرکت‌های بزرگ و صاحبان ثروت و قدرت بودند.
در این مدل جدید ارتباط بین فرستنده و گیرنده یا همان رسانه‌ها و مخاطبین دیگر یک طرفه نبود بلکه تبدیل به یک ارتباط دو طرفه شده بود و همچنین این ارتباط از بالا به پایین نبود بلکه فرستنده و گیرنده در سطح برابر با هم قرار داشته و هر یک قدرت خاص خودشان را داشتند.
و در نهایت در این این مدل جدید ارتباطی که پس از شکل‌گیری اینترنت به وجود آمده بود گیرنده یا مخاطبین رسانه‌ها دیگر ضعیف نبودند بلکه قوی بودند و برعکس مدل قبلی با هم در ارتباط بوده و اگرچه به صورت فیزیکی و جغرافیایی پراکنده بودند اما همگی در دسترس یکدیگر قرار داشتند و گیرندگان از مصرف کننده پیام به تولید کنندگان محتوا بدل شده بودند و اینکه مخاطبین برعکس مدل قبلی که دارای انتخاب محدودی بودند این بار انتخاب‌های بی‌شماری از میان انواع فرستندگان پیام داشتند.
با به وجود آمدن شبکه جهانی اینترنت که اولین بار با نام آرپانت توسط وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا و با متصل کردن چندین کامپیوتر به یکدیگر متولد شده بود اندک اندک مردم آمریکا و سپس مردم سایر نقاط دنیا توانستند از اینترنت بهره‌مند شوند و از محتوای به اشتراک گذاشته شده در اینترنت استفاده نمایند.
اولین ابزار ارتباطی بین کاربران اینترنت در جهان، ایمیل یا پست الکترونیک بود.
ایمیل به کاربران اجازه می‌داد پیام‌های خود را که قبلاً باید از طریق نامه نگاری یا ارسال فکس تبادل می‌شد با استفاده از اینترنت به صورت لحظه‌ای به دست مخاطبان در سراسر جهان برسانند و بدین ترتیب لازم نبود که برای دریافت یک پیام، فرد در کنار تلفن یا در یک آدرس مشخص حضور داشته باشد.
بعد از ایمیل نوبت به پیدایش وب سایت‌ها رسید. وب سایت‌ها که آدرس دستیابی به آنها www آغاز می‌شد محتواهای گوناگونی را در اینترنت به اشتراک می‌گذاشتند. خیلی زود وبسایتها اطلاعات و اخبار و محتوای گوناگونی را به صورت رایگان در اختیار مخاطبانشان در تمام جهان قرار می‌داد.
بدین ترتیب فرایند اطلاع رسانی در جهان به صورت کلی متحول شد و انحصار پخش اخبار که پیش از این در اختیار رادیو و تلویزیون بود شکسته شد.
پس از آن وبلاگ‌ها به وجود آمدند که به مخاطبین عادی اجازه می‌دادند محتوای مد نظر خود را در فضایی که به صورت رایگان در اختیار آنها قرار می‌گرفت از طریق اینترنت منتشر نمایند.
وبلاگ‌ها اولین ابزار ارتباطی مبتنی بر اینترنت بودند که مخاطبین را به تولید کننده محتوا تبدیل نمود.